نتیجه مقاله کرمان

انگار که این مقاله ی مروری از همون اول آنچنان که باید چنگی به دل خودم هم نزد.اول که برای کنگره ی شیراز فرستادمش و بعد از گرفتن تاییدیه به دلیل مشکلاتی که اون زمان برام به وجود اومد متاسفانه نتونستم به ارائه ی مقاله برسم و گواهی ارائه برامون صادر نشد.بعد از اون که خبردار شدم کنگره ی فوق العاده معتبری در کرمان قراره برگزار بشه چون عجله داشتم مجبور شدم همون مقاله رو برای این کنگره هم ارسال کنم.

متاسفانه امروز بعد از هفته ها چشم انتظاری برای تعمیرات سایت میزبان،متوجه شدم که تایید نهایی رو نگرفتیم و کنگره ی کرمان رو از دست دادم.سخت ترین قسمتش دادن این خبر به استاد راهنما، دکتر فتاحی بود.

خب مسلما احساس خوبی ندارم ولی نهایتا فکر می کنم حقم بود.باید تعارف رو با خودم کنار بگذارم و برای ورود به مرحله ی جدیدی از فعالیت ها آماده بشم.میدونم کجاها رو اشتباه کردم.فقط باید قبل از هرچیزی اول خودم و موقعیتی که توش قرار دارم رو بپذیرم.

خوش است درد که باشد امید درمانش

دراز نیست بیابان که هست پایانش

#سعدی

رجز خوانی تگزاسی

تاریخ دقیق همین یکی دو روز پیش مشخص شد، قرار بر این شد که چهاردهم شهریورماه آزمون جامع علوم پایه دامپزشکی برگزار بشه.

خیلی وقته که از خودم خبر پر سر و صدایی نشنیدم،به همین دلیل این آزمون برام خیلی اهمیت داره.بخش عمده ای از هویتم رو تا شهریور ماه به این آزمون گره می زنم.

اتفاقا مطلب جالبی امروز صبح خوندم که یکی از خانم های دانشگاه خودمون،اون هم توی آزمون شهریور ماه و اتفاقا ایشون هم ورودی نودوچهار، نفر اول کشوری آزمون علوم پایه پزشکی شدند.

با چهل روز مطالعه و اون هم روزی هشت ساعت!

من با احتساب امروز،نه روزهم اضافه دارم...

ولی یه تفاوت بین من و این خانم دکتر وجود داره،اینکه گفته بودن هر ترم درسشونو همون موقع خودش می خوندن ولی من مخصوصا توی این چندترم اخیر درگیر کار و مسائل مختلف بودم و خیلی از مطالبی که حالا دارم می خونم برام تازگی داره...که البته خودش باعث میشه مطالب تو ذهنم تر و تازه بمونه :)

این روزها خوش شانسی دیگه ی من همخونگی با عرشیاست که کنکور داره و هر روز راس ساعت چهار و نیم صبح از خواب بیدار می شه و شروع به خوندن می کنه.همین که پا به پای همچین فردی مطالعه می کنم برام لذت بخشه.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت:پایان شهریور ماه هست،آزمون رو دو هفته پیش دادم.حین خوندن برای آزمون اتفاق های عجیبی افتاد که هرکدوم می تونست یه دلیل خیلی بزرگ برای بی تمرکزی من باشه.اما مقاومت کردم.نسبت به تمام آزمون هایی که تا به حال دادم ، این اولین آزمونی بود که از مطالعه ی خودم راضی هستم.پر از سورپرایز بود این چندماه اما با نتیجه ای قبول شدم که از خودم راضی ام.هنوز جواب های نهایی نیومده ولی با کلید اولیه قبولم.

دلشوره ی لذیذ

خیلی وقت پیش ، یه تابستون که داشتم واسه خودم تو خونه می چرخیدم، بابا گفت بیا می خوام بهت یاد بدم چطور واسه خودت یه وبلاگ بنویسی.

اون زمان که واقعا هیچ محتوای خاصی واسه ارائه نداشتم(البته همین الانشم خیلی آش دهن سوزی نیستم) شروع کردم به رنگ و لعاب دادن یه وبلاگ به اسم "افق" اون اندازه که کدهای فانتزی پخش موسیقی و ستاره بارون توی وبلاگ برام مهم بود،چیزهایی که توش می نوشتم واقعا اهمیتی نداشت!فوقش یه کپی بود از سایت هایی که فکر می کردم خیلی موفق هستن.تفاوتی هم نداشت که دستورپخت یه دسر از  "مجله زندگی برای زن های خانه دار" باشه یا نتایج آخرین تحقیقات NASA! یه بچه سوم دبستانی از هرچیزی توی این دنیا لذت می برد و براش تازگی داشت!

بعد از اون هم هرچی بزرگتر شدم و چیزهای جدیدی یاد گرفتم،همیشه دوست داشتم بازتابی برای بقیه داشته باشه.از رادیو ژیوار که با دوستای دوره دبیرستان راهش انداختیم تا رادیو ردا که برام یه پروژه ی جدی دانشگاهی(ترم اولی) بود.

حالا اما مدت هاست که ننوشتم.اصلا انگار جرات نوشتنم داشت رنگ می باخت.این شد که تصمیم گرفتم دوباره وبلاگ نویسی کنم.اینجوری هم افکار خودم کانالیزه میشه هم اون احساس خوب ارتباط دوباره زنده میشه.

امیدوارم همه چیز خوب پیش بره.